'slands culinaire tradities moeten hoog gehouden worden, vind ik. Ook Nederlandse. Vandaar dat er af en toe toch erwtensoep (met roggebrood en spek) op het menu moet staan. Maar laat ik nu echt alles lusten behalve......ja erwtensoep. Gelukkig heb ik een schoonvader die van die echte ouderwetse dikke erwtensoep kookt, met varkenspoten en al, en waar - ongelogen waar - de lepel rechtop in blijft staan. Een paar weken geleden ging ik dus met koeltas vol bakken ingevroren erwtensoep naar huis na een bezoekje schoonouders. Vanavond hadden Marc en Rutger (man en zoonlief) uitgezocht om dat te gaan genieten. Voor Tessa (de vegetariër onder ons) en mijzelf moest ik dus aan de slag voor iets anders. Ook maar een gemakkelijk soepje dan. Gelukkig heb ik altijd een heleboel voorraad in huis(je weet maar nooit wie er opeens mee komt eten). Uitje gefruit met een paar worteltjes, preitje erbij en samen met een blik gepelde tomaten en een blik reuze witte bonen werd dat een lekker soepje. Italiaans werd het door toevoeging van basilicum, oregano en een paar blaadjes laurier. Het lekkerste is het, zeker als je niet al te veel tijd hebt een soep lang te laten trekken, de kruiden even mee te bakken met het uitje. Je hele keuken ruikt meteen italiaans! Af werd de maaltijd met een heerlijk warm afgebakken brood erbij . Ik neem het liefst zo'n pain de Bolgone van AH. Lekker met wat tomatentapenade uit een potje.
Mary
