MEER COMFORT FOOD De risotto die ik beschreef is natuurlijk het perfecte voorbeeld van comfort food. En bij mij geeft niet alleen het eten maar ook het bereiden dat heerlijke 'comfort' gevoel. Ik geloof dat ik wel een comfort food-koker ben. Ik maak graag van die gerechten waar veel tijd in gaat zitten, maar die dan ook een maximum aan smaak opleveren. Zo staat erop dit moment een pannetje lekker te pruttelen op mijn kookplaat. In dat pannetje zit een hele mooie runderlap in stukken gesneden. Die heb ik aangebakken met kruiden als oregano, tijm, laurier en basilicum. Verder heb ik een ui, stukken bleekselderij en wortel meegebakken. Het geheel wat geblust met een restje rode wijn en een blik tomaatblokjes. Het staat nu lekker langzaam gaar te worden terwijl mijn huis zich vult met een heerlijke geur! Ik ga dat vanavond lekker eten met een zelfgebakken tomatenbrood, waarvoor het deeg nu ook staat te rijzen. mmm...ik krijg nu al trek.


Mary

Op verzoek vanaf nu ook een indicatie van de hoeveelheden die ik gebruik in mijn recepten. Ik zeg indicatie, omdat ik zelf eigenlijk nooit precies afweeg.

500 g runderlappen in stukjes, 1 ui, 3 stengels bleekselderij, 3 bospeen, 1/2 eetlepel oregano, 1/2 eetlepel basilicum, 2 blaadjes laurier, 3 takjes verse tijm, blik tomaatblokjes, 2 dl rode wijn en 1 bouillontablet.   ¶ donderdag, mei 27, 2004 (0) comments

  RISOTTO Gisteren schreef ik over risotto bij de asperges. Vandaag nogmaals risotto. Omdat dat zo lekker is en omdat het zo leuk is om te maken. Bij risotto maken denk ik altijd aan zo'n echte Italiaanse mamma die in de keuken voor de hele familie een grote pan risotto staat te roeren en daar al haar liefde in legt. Het is namelijk een kwestie van erbij blijven. Niet zoals op de pakjes kant-en-klare risotto van Lassie te lezen is, gewoon wat water erbij doen. Nee. Risotto moet je met liefde bereiden. Ik maak risotto dan ook alleen voor mensen die lekker eten - waar aandacht aan besteeds is- waarderen.
Eerst bak je een uitje en een teentje knoflook zacht in olijfolie. Vervolgens bak je de Arboriorijst (geen andere nemen!) tot de korrels glanzen. Dan voeg je een flinke scheut witte wijn toe. Dit wordt meteen opgenomen door de rijst. Het kan overigens ook rode wijn zijn of vermouth. Je zorgt dat je een pan met bouillon naast de rijstpan hebt staan en voegt steeds wat hete bouillon toe aan de rijst. Steeds blijven roeren. Na ongeveer een half uur is de rijst gaar, maar heeft nog net een beetje beet. De rijst mag zeker niet te droog zijn. Vergelijk het maar met een dikke rijstepap. Door die rijst roer ik dan nog een kopje geraspte parmezaanse kaas (uitgaande van 4 personen). Voor variaties op deze basis risotto roer je aan het einde een of andere soort groente (stukjes gare groene asperges, gedroogde tomaatjes, doperwtjes, geroosterde aubergineblokjes, gebakken paddestoelen)door de rijst. Allemaal lekker! Mijn laatste ontdekking was spinazie-risotto. Ik heb daarvoor wilde verse spinazie geroerbakken met een teentje knoflook in de wok. De geslonken spinazie heb ik grof gehakt en toen door de basisrisotto geroerd. Nog bestrooid met wat grof geraspte parmezaanse kaas. Heerlijk!

Mary  ¶ dinsdag, mei 25, 2004 (0) comments

  GROENE ASPERGES Het is natuurlijk de tijd voor het witte goud uit het zuiden: witte asperges. Maar vergeet de groene niet. Daar kun je langer van genieten omdat ze veel langer verkijgbaar zijn. En misschien vind ik ze wel lekkerder dan witte. Vooral omdat ze zich zo goed laten verwerken in allelei gerechten. Zo is een groente aspergerissotto een van mijn favorieten. Of pasta met groene aspergestukjes en zalmsnippers. Ook zo heerlijk. Van het weekend heb ik mijn gasten ook groene asperges voorgezet. Ik had een heerlijk romige risotto gemaakt. Daarbij heb ik de asperges geserveerd. Ik had hele mooie dikke exemplaren op de kop getikt bij mijn groenteboer. Ik heb ze in een ovenschaal gelegd en besprenkeld met olijfolie. Daarover heb ik wat blaadjes basilicum fijngeknipt en het geheel bestrooid met wat zeezout en versgemalen peper. In een hete oven waren de asperges vervolgens in 10 -15 minuten lekker gaar. De hete asperges heb ik besprenkeld met balsamico-azijn. Geserveerd naast de risotto (met wat geroosterde romaatjes) en bestooi met grof geraspte parmezaanse kaas was het een plaatje van een gerecht. En lekker.....

Mary  ¶ maandag, mei 24, 2004 (0) comments

  NICOISE Het is met recht een klassieker: de salade nicoise. En net zo als andere klassiekers wordt zo'n salade door menig restaurant verkracht. Ik vind het een heel lekkere salade met frisse sla, lekkere tonijn, wat olijven, tomaten, uien, ei en sappige sperziebonen. Maar ik durf het eigenlijk heel vaak niet te bestellen. Want wat je allemaal niet op je bord krijgt! Overvolle borden met mais, peulvruchten en droge tonijn is vaak het ongewenste resultaat. Dus maar iets anders kiezen. Gisteren heb ik me echter zelf schuldig gemaakt aan een interpretatie op de klassieke nicoise. Ik had namelijk een paar heerlijke moten tonijn op de kop getikt op de markt (tip van een vriendin). Ik heb krielaardappetlejs genomen die ik gehalveerd gekookt heb samen met verse sperziebonen. De warme krietljes en sperziebonen heb ik gemengd met partjes romatomanten, hardgekookt ei en zwarte olijven (met pit natuurlijk want die zijn veel lekkerder). Daarover het ik een dressing gegoten van olijfolie, balsamicoazijn en peterselie. Vervolgens het geheel afgemaakt met een in 2 minuten in de grillpan, gegrilde tonijnfilet. Het zag er op de eerste plaats heel mooi uit, en -niet onbelangrijk- de smaak was heerlijk. Zo lekker zomers en dat paste dus perfect bij de eerste maaltijd dit jaar op het terras. Voor mij voortaan alleen maar nicoise met verse tonijn hoor!


Mary  ¶ maandag, mei 17, 2004 (0) comments

  KOOKLITERATUUR Het blijft raar dat je als je aan Engeland denkt nou niet meteen aan de meest lekkere gerechten denkt, terwijl er toch zoveel topkoks vandaan komen. Jamie en Nigella koken als de beste, met hun verfrissende ideeen. Ook het beroemde River Cafe is te vinden in Londen. En zelfs op tijdschriftengebied zijn ze toonaangevend in Engeland. Daar kan een Nederlandse tip niet aan tippen. Van de week nog gekocht: de nieuwe Good Food. Weer heerlijk vol met lente- en zomerrecepten. Om van te watertanden. Wat te denken van gegrilde tonijn met een avocadosalsa, een courgetterijst met feta en olijven of zoete mosterd-zalm met knoflookgroente. MMmh, ik heb weer te weinig avonden om te kunnen koken. Een ander Engels tijdschrift dat ik graag lees is Olive. Vol met vooral gemakkelijk maar o zo heerlijke recepten. Niet Engels, maar wel in het Engels zijn de kooktijdschriften van Australie. Daar kunnen ze er ook wat van. Die smeltkroes van keukens levert lekkere recepten en dus plenty ideeen op. Al jaren lees ik de Vogue Travel and Entertaining. Ook deze maand weer boordevol heerlijke recepten. Het nieuwste uit Australie is het tijdschrift van topkok Donna Hay. Ja diegene van die mooi strak gestylde kookboeken. Het tijdschrift van Donna kun je bijna geen tijdschrift meer noemen. Het lijkt wel een boek. Net zo mooi vorm gegeven als de boeken. En de recepten: fantastisch. Gemakkelijk, eenvoudig, simpele samenstelling en elke keer denk ik: wat goed, hoe komt ze op het idee. Zo eenvoudig maar zo lekker. Ik ga vanavond nog maar eens even lekker inspiratie opdoen met mijn stapeltje kookliteratuur.


Mary  ¶ vrijdag, mei 14, 2004 (0) comments

  BRETZELS Weekje in Zuid-Duitsland geweest. Dat is culinair gezien niet echt een grote ervaring. De Duitse keuken blijft toch veel en vet. Alhoewel er heel veel Italiaanse invloeden zijn daar in het zuiden. Dus dat was wel weer lekker. Toch zijn er ook in de Duitse keuken wel lekkere dingen te vinden. Wat te denken van die verse harde broodjes 's ochtends. Zelfs op zondag. Heerlijke kaiserbrötchen, pistoletjes maar ook diverse bruine harde bollen met sesamzaad, maanzaad en zonnbloempitten. Helemaal lekker zijn de Kurbiskernbrötchen. Die heb ik Nederland nog nauwelijks gezien. Kurbiskernen zijn pompoenpitten. Heerlijk op een broodje. Net zoals Kurbiskernolie trouwens. Een heerlijk aromatische olie die heel nootachtig smaakt. De olie is heel donkergroen van kleur. En doet het goed op tomaten of op rucola. Meteen maar een flesje van gekocht.
En wat ook hoort bij een dagje Zuid-Duitsland is om 10 uur 's ochtends een butterbretzel. Een Bretzel is een soort krakeling van brooddeeg. Die krakeling is in een zoutbad gedaan en toen gebakken. Daardoor is de krakeling heel donkerbruin gekleurd en heel glad van korst. Op de korst zitten kleine zoutkorrels. Zo'n bretzel, nog warm van de oven, besmeerd met echte boter.....Daar kan geen gebakje tegenop.

Mary  ¶ woensdag, mei 12, 2004 (0) comments